Popularnymi i dość obszernie opisywanymi w literaturze koncepcjami zarządzania łańcuchem dostaw są koncepcje wyszczuplonego (lean) i elastycznego (agile) zarządzania łańcuchem dostaw, a także ich formy hybrydowe (leagile). Nie ma jednak spójności w rozróżnieniu ich od instrumentów i narzędzi, między innymi takich jak: outsourcing, single sourcing, quick response, reguły standaryzacji i opóźniania (postponement). Koncepcje te są opisywane w pozytywnym świetle, jako narzędzia wspomagające osiąganie przewagi konkurencyjnej łańcuchów dostaw. Od niedawna wprowadzono pojęcie SCRM (Supply Chain Risk Management) - zarządzania ryzykiem w łańcuchu dostaw, podkreślając przy tym duże znaczenie zarządzania ryzkiem dla łańcuchów dostaw - również ze względu na możliwość osiągania przez łańcuchy, w których zidentyfikowano, oszacowano, zarządzano i kontrolowano ryzyko przewagi konkurencyjnej. Warto więc zastanowić się co łączy wymienione koncepcje i czy występują między nimi zależności (tu odniesiono się do pewnych wyników badań własnych). Znaczna część opracowań dotyczy identyfikowania ryzyk związanych z wyżej wymienionymi instrumentami zarządzania łańcuchem dostaw. Natomiast koncepcje lean i agile management często rozpatruje się ze względu na podstawowe determinanty funkcjonowania łańcuchów dostaw, takie jak natura popytu, charakter produktu, całkowity czas uzupełniania. Zdaniem autorki wskazane koncepcje można również rozpatrywać w aspekcie możliwości radzenia sobie z ryzykiem przez łańcuch dostaw. Mogłoby to przykładowo ułatwić wybór strategii łańcucha dostaw właśnie w oparciu o analizę ryzyka. Rozważania wsparto krótkimi analizami przypadków.