Wstęp: Artykuł analizuje problemy sterowania zapasami towarów szybko psujących się, których jakość może się pogorszyć podczas magazynowania. Ma on na celu zaproponowanie uogólnienia klasycznych modeli, stosowanych w teorii optymalnego sterowania zapasami produktów szybko psujących się, dostosowanych do sytuacji, w której dostawca ponosi dodatkowe koszty związane z redukcją psucia się towaru.

Metody: Opracowany został uogólniony model Wilsona dla optymalnego sterowania zapasami. Założono, że tempo pogorszenia jakości towaru zależy nieliniowo od wielkości inwestycji przeznaczonych na redukcję tego zjawiska. Najpierw, przedstawiono uogólniony model Wilsona dla jednej pozycji asortymentowej, następnie ukazano ten model dla przypadku wieloasortymentowej produkcji.

Wyniki i wnioski: W celu wspólnej optymalizacji wielkości partii zamówienia i wielkości inwestycji zostały sformułowane odpowiednio zadania nieliniowej optymalizacji. W celu zilustrowania poprawności funkcjonowania modelu przedstawiono wyniki obliczeń. Stwierdzono, że proponowany model optymalizacyjny może być wykorzystany przez dostawców jako metodyczna podstawa w ich działalności inwestycyjnej skierowanej na poprawę technologii przechowywania produktów szybko psujących się.