Wstęp: Model ten prezentuje wpływ psucia się produktów w systemie ciągłego uzupełniania dla skończonego horyzontu planowania. Tradycyjnie zostały wyliczone w tym modelowym systemie koszty magazynowania na jednostkę artykułu, na jednostkę czasu oraz koszt zamówienia na zamówienie. Te nieprecyzyjne parametry zdefiniowane w określonych przedziałach osi dla rzeczywistych wartości i fizycznych charakterystyk magazynowanych produktów określają zasady zarządzania zapasami stosowanymi w danym systemie produkcyjnym.

Metody: Zastosowano zmodyfikowany model zmiennej ekonomicznej wielkości zamówienia (FEOQ), zakładający, że pewien odsetek zapasów jest tracony w wyniku psucia się wyrobów. Model ten został tak zmieniony aby uzyskać optymalną wielkość zamówienia przy maksymalizacji zysku netto. W analizie teoretycznej, koniecznym i wystarczającym warunkiem istnienia i unikalności optymalnego rozwiązania jest znalezienie przegięcia funkcji zysku netto. Opracowano algorytm obliczeniowy w celu znalezienia optymalnego rozwiązania przy zastosowaniu oprogramowania LINGO 13.0.

Wyniki i wnioski: Wyniki analizy matematycznej umożliwiają osobom podejmującym decyzję określenie wielkości wpływu psucia się zapasów na optymalizację zysku netto detalisty. Przeprowadzono również analizę wrażliwości dla optymalnego rozwiązania uwzględniając istotne parametry. Przedstawiono dowody, że podejmowanie decyzji na zasadzie prawdopodobieństwa jest istotniejsze w procesie maksymalizacji zysku od decyzji typu Crisp.