MODEL EOQ USZKODZEń WEIBULLA ZE ZMIENNą ZALEŬNą CZASU ORAZ LINIOWYM POPYTEM I BRAKAMI

Wstęp: W ostatnim czasie coraz większego znaczenia nabierają prace badawcze z zakresu kontroli i utrzymania zapasów towarów łatwo psujących się. Problem psucia się towarów jest bardzo istotnym zagadnieniem w wielu systemach magazynowania. Psucie się definiowane jest jako obniżenie jakości lub uszkodzenia, które powodują, że dany towar nie może być użyty zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. 

Metody: W pracy opracowano model oparty na systemie poziomu zamówienia dla towarów łatwo psujących  się, charakteryzujących się popytem liniowym oraz uszkodzeń Weibulla. Przy opracowaniu modelu założono, że wielkość produkcji i popytu jest zależną czasu. Jednostkowy koszt produkcji jest odwrotnie proporcjonalny do popytu. System produkcyjno-magazynowy obejmuje dwa parametry uszkodzeń Weibulla.

Wyniki i wnioski: Zostały opracowane dwa modele, jeden przeznaczony dla sytuacji bez braków oraz drugi uwzględniający braki, które przyczyniają się do powstawania zaległości. Celem modelu było opracowanie optymalnego sposobu postępowania minimalizującego średni koszt całkowity. Przedstawiono analizę wrażliwości celem wykazania wpływu zmian parametrów na optymalny średni koszt całkowity.