ZARZąDZANIE STRATEGICZNą KONKUPERACJą POMIęDZY PARTNERAMI MIęDZYNARODOWYCH SOJUSZY LOTNICZYCH

Wstęp: Międzynarodowa sieć połączeń lotniczych obejmuje swym zasięgiem cały świat, łącząc lotniska znajdujące się na wszystkich pięciu kontynentach. Bazą tych sieci są wielkie porty lotnicze, służące jako centra (między-) narodowych przepływów. Z punktu widzenia modelu biznesowego, większość międzynarodowych przewoźników jest tak zwanymi  przewoźnikami sojuszy linii lotniczych, zaś koncepcja ich działalności opiera się na systemach typu hub-and-spoke.  W celu maksymalizacji przychodów przewoźników należących do sieci, konieczność zmian w strategicznej alokacji slotów oraz strategicznego planowania sieciowego wydaje się nieodzowna.

Celem pracy była analiza wpływu różnych elementów zarządzania strategicznego konkuperacji między partnerami w międzynarodowych sojuszy linii lotniczych na przychody uzyskiwane przez poszczególnych partnerów.

Metody: problemy związane z optymalizacją strategicznej alokacji slotów jak również strategicznego planowania sieciowego z punktu widzenia zysków uzyskiwanych poprzez poszczególnych partnerów zostały poddane dyskusji.

Wyniki i wnioski: Dwa skrajne scenariusze mogą zostać przyjęte. Pierwszy z nich zakłada, że partnerzy w ramach danego systemu sojuszu wzmogą działania na rzecz fuzji i przejęć. W ten sposób efekt skali działania może zostać wykorzystany. Drugi scenariusz dotyczy sytuacji, kiedy rywalizacja staje się zbyt dominująca i niektórzy partnerzy mogą (muszą) zrezygnować z uczestnictwa w sojuszu. Tym samym mogą zacząć przeważać tzw. systemy "atomowe".

Celem strategicznego zarządzanie konkuperacją  jest utrzymanie wiodących międzynarodowych przewoźników w sojuszach linii lotniczych, do których należą.